Tanzung

Tijdens het repetitieproces ontwikkelen acteurs Sigrid Vinks en Tibo Vandenborre en danseres Taka Shamoto divers materiaal: bewegingen, handelingen, gezongen fragmenten… Decorte reageert daarop met dansimprovisaties, onder het motto ‘taking every movement seriously’. Hij schreef ook zes Engelstalige gedichten over de liefde waarin hij vooral lust en begeerte benadrukt. Het toneelbeeld is zoals steeds sober: een tafel met daarop een beeldhouwwerk dat een forse stier voorstelt.

Het meesterschap van Jan Decorte schuilt vooral in de eenvoud die hij steeds weer weet te bereiken in alle middelen die hij aanwendt. Zijn taalidioom is uitgepuurd en zeer eigen. Herhaling – zoals die ook in rituelen, in het oude Griekse theater of in het Japanse Noh-theater gebruikt wordt – is het basisprincipe in de structuur van zijn voorstellingen. Die structuur hanteert hij echter nooit als een strak gegeven: zijn projecten stralen vaak een weldoende lichtheid uit.
Jan Decorte, regisseur, acteur en auteur speelt reeds meer dan 30 jaar een toonaangevende rol in het theaterlandschap. Zijn werk was en is een referentie voor generaties theatermakers. Jan Decorte heeft een heel eigen artistiek parcours afgelegd. Hij schreef barokke, bijna mystieke teksten. Hij stond aan de basis van de ‘Vlaamse Golf’ in het begin van de jaren tachtig met radicale ensceneringen van klassieke teksten, met een vernieuwende dramaturgie en scenografie. Hij maakte slapstick maar ook heel duistere, woeste voorstellingen aan de rand van de afgrond.

De laatste jaren maakt Decorte kernachtige bewerkingen van klassieke teksten die tot hun essentie worden herleid. Poëtische verdichtingen in een eigen idioom dat wel eens omschreven wordt als een ‘kindlijke’ taal.
De voorstellingen worden gekenmerkt door een grote eenvoud, authenticiteit en abstractie. De beeldentaal is sober, de acteurs tegelijkertijd sterk en kwetsbaar.

Nu is de tijd rijp om een dansoefening te maken zonder het valnet van de tekst, met als uitgangspunt ‘taking every movement seriously’.Een oefening in de leegte, in de ruimte, in abstractie. De beweeglijke lijven. De stilstand. Het wachten. De opzet is even ambitieus als simpel ; mensen verbazen door schoonheid, beelden achterlaten op het netvlies.