test avondprogramma

Intro

RULE OF THREE is een gedanste performance die het midden houdt tussen concert en verhalenbundel. De vibe van een hardcore nachtclub verweven met het gevoel van verdwalen in de bladzijden van een boek. Deze voorstelling is een ongetemde meditatie die – net als onze tijd – gebaseerd is op tegenstellingen: tussen verstilling en explosie, tussen precisie en intuïtie, tussen hart en rede.

Jan Martens werkt voor het eerst met live muziek als stuwende kracht. NAH, een Amerikaanse producer en drummer, mixt zowel live als geprogrammeerde drums met gevonden geluiden en gemanipuleerde samples. Zijn muziek draagt sporen van DIY punk, noise, avant jazz en hip hop.


Jan Martens over RULE OF THREE:

Het feit dat de technologische ontwikkeling het aantal impulsen die we elke dag op ons afgevuurd krijgen exponentieel vermenigvuldigde, leidde tot concentratiestoornissen. Dit gegeven vertaalde ik in een afwisseling van verschillende korte scènes, die niets met elkaar te maken hebben. Je zou het kunnen vergelijken met een Facebook wall, of een nieuwssite, waar tegenwoordig entertainment en grappige video’s evenwaardig gecommuniceerd worden als belangrijke nieuwsitems of zelfs wetenschappelijke artikels.

IN DE PERS 

Wat! Een! Voorstelling!

“Een concert? Vet feestje? Youtube-choreografie? Collectieve leessessie? De nieuwe voorstelling van Jan Martens is het gewoon allemaal.” (…)

“Het komende uur zal NAH slaan en zalven met zijn drumstel, tovert hij de meest verslavende samples uit zijn computer en switcht hij moeiteloos tussen noise en minimale elektronica. Wat een attitude. Fuck je buren en dat veel te kleine theaterstoeltje, je lijf houdt het niet stil.
Ook de dansers Steven Michel, Julien Josse en de spitante Courtney Robertson laten zich leiden door het rusteloze drumgeweld. In ultrakorte scènes, telkens gecut door een black-out, bewegen ze strak geritmeerd, dan weer bezwerend repetitief. Het vocabularium herinnert aan social dances en kitscherige nachtclubmoves uit de jaren 70 (of wat we ons daar tenminste bij kunnen voorstellen), maar ook aan de marionetten van het Bauhaus, de biomechanica van Meyerhold of locking uit de hiphop.” (…)

“Het contrast met Jan Martens’ vorige productie kon niet groter zijn. Waar THE COMMON PEOPLE ontwapende met een serie intieme duetten tussen amateurs, laat Martens hier zijn punkvibe zien.
Ruwe kracht en kwetsbaarheid, ze cirkelden in zijn oeuvre altijd al als magneten rond elkaar.

RULE Of THREE is op alle vlakken een ‘hedendaagse’ voorstelling, een eclectische hyperdance die swipet van ‘throat dance’ naar ‘zombie spiral’ – als op het betere Youtubekanaal. In het zinderende samenspel tussen dans en muziek vat Martens de mindset van onze hectische tijd: routineus verdoofd door almaar nieuwe prikkels, fragmentarisch, zappend, concentratiearm.
Dat snelle ritme breekt de choreograaf af en toe met fragmenten uit verhalenbundels van Lydia Davis, die je in alle rust op een grote projectie kan lezen. Het zorgt meteen voor een heel ander soort van denken en beleven: niet het impulsieve lichaam reageert, maar de geest. (…)”
**** Charlotte De Somviele, De Standaard, sep. 2017


 “Met deze choreografie reflecteert Martens over de ritmes die ons leven beheersen. Zonder met een belerende vinger te zwaaien, toont hij ons de uitputtingsslag die we van het leven maken en biedt hij een alternatief. Hij fileert ons angstvallige streven om 'iemand' te zijn, en voert een subtiel pleidooi voor authenticiteit. Een verademing.”
**** Jan Dertaelen, De Morgen, sep. 2017
 

Bio

Choreograaf Jan Martens zette zichzelf de voorbije jaren op de internationale kaart met fris en hardcore werk dat bovenal direct communiceert. Hij vormt en hergebruikt bestaande idiomen en plaatst ze in een andere samenhang zodat nieuwe ideeën tevoorschijn komen. In zijn werk staat de mens centraal. Bij CAMPO maakte hij samen met Peter Seynaeve VICTOR (2013), een duet voor een jongen en een volwassen man. Eerder zag u ook SWEAT BABY SWEAT, BIS, THE DOG DAYS ARE OVER, ODE TO THE ATTEMPT en THE COMMON PEOPLE hier in huis. Meer info op www.grip.house] Het feit dat de technologische ontwikkeling het aantal impulsen die we elke dag op ons afgevuurd krijgen exponentieel vermenigvuldigde, leidde tot concentratiestoornissen. Dit gegeven vertaalde ik in een afwisseling van verschillende korte scènes, die niets met elkaar te maken hebben. Je zou het kunnen vergelijken met een Facebook wall, of een nieuwssite, waar tegenwoordig entertainment en grappige video’s evenwaardig gecommuniceerd worden als belangrijke nieuwsitems of zelfs wetenschappelijke artikels.

Credits

VAN Jan Martens MET Steven Michel, Julien Josse, Courtney May Robertson en/of Dan Mussett
MUZIEK EN UITVOERING NAH  MET KORTVERHALEN VAN Lydia Davis © Denise Shannon Literary Agency, Inc.
KOSTUUM Valérie Hellebaut LICHTONTWERP Jan Fedinger
DRAMATURG / REPETITOR Greet Van Poeck TECHNIEK Michel Spang of Marie Vandecasteele
PRODUCTIE GRIP INTERNATIONALE SPREIDING A Propic/ Line Rousseau en Marion Gauvent
COPRODUCTIE deSingel internationale kunstcampus, Théâtre de la Ville – Paris met Festival d’Automne à Paris, Le Gymnase CDCN I Roubaix – Hauts-de-France en tanzhaus nrw
MET STEUN VAN STUK Kunstencentrum en Grand Theatre